Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Duo Reges: constructio interrete. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Ubi ut eam caperet aut quando?
Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Omnis enim est natura diligens sui. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Equidem, sed audistine modo de Carneade? Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. At iam decimum annum in spelunca iacet. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Restatis igitur vos; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Si quae forte-possumus. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed plane dicit quod intellegit.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Bork
Minime vero, inquit ille, consentit. Ac tamen hic mallet non dolere. Bork Cyrenaici quidem non recusant; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Nunc agendum est subtilius. Bork Et quod est munus, quod opus sapientiae? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.